- czupurnie
- czupurnie {{/stl_13}}{{stl_8}}przysł., czupurnieej, {{/stl_8}}{{stl_7}}od przym. czupurny: Zachowywać się czupurnie. Spoglądać czupurnie. Kogut czupurnie nastroszył pióra. {{/stl_7}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
czupurnie
Look at other dictionaries:
czupurnie — czupurnieej przysłów. od czupurny Odzywać się, odpowiadać czupurnie. Kogut nastroszył się czupurnie … Słownik języka polskiego
czupurzyć się — ndk VIb, czupurzyć sięrzę się, czupurzyć sięrzysz się, czupurzyć sięurz się, czupurzyć sięrzył się «zachowywać się czupurnie; szukać zwady; srożyć się, stawiać się, rzucać się» Czupurzył się i kłócił. ‹ukr.› … Słownik języka polskiego
